Lutnia

Lutnia
Ilustracja
Klasyfikacja naukowa
321.321-5

Chordofon złożony

Klasyfikacja popularna
szyjkowy, strunowy, szarpany
Podobne instrumenty

teorban, gallichon, lutnia romantyczna, mandora, mandolina, gitara, bandura, kobza

Lutnia – dawny instrument muzyczny strunowy, wykształcony i najbardziej rozpowszechniony w kulturze europejskiej epoki renesansu i baroku. Ma charakterystyczny korpus o kształcie połówki migdała lub gruszki, który zbudowany jest z dużej ilości wygiętych, osełkowatych listewek. Umieszczona na końcu stosunkowo krótkiej szyjki komora kołkowa (główka) odgięta jest znacznie do tyłu. Używana była zarówno przez profesjonalnych muzyków, jak i amatorów, do akompaniamentu i gry solowej. Muzyka lutniowa zapisywana była na sześcioliniowych tabulaturach. W XVIII wieku, wyparta przez instrumenty klawiszowe i smyczkowe, wyszła z użycia.

Termin „lutnie”, w szerszym kontekście typów instrumentów muzycznych odnosi się ogólnie do instrumentów strunowych z szyjką[1][2].