Piotr I Wielki

Piotr I Wielki
Ilustracja
Piotr I Wielki
ilustracja herbu
Faksymile
Car Rosji
(do 1696 razem z Iwanem V)
Okres

od 7 maja 1682
do 2 listopada 1721

Koronacja

25 czerwca 1682

Poprzednik

Fiodor III Romanow

Cesarz Rosji
Okres

od 2 listopada 1721
do 8 lutego 1725

Następca

Katarzyna I

Dane biograficzne
Dynastia

Romanowowie

Data i miejsce urodzenia

9 czerwca 1672
Moskwa

Data i miejsce śmierci

8 lutego 1725
Sankt Petersburg

Data pogrzebu

10 marca 1725

Miejsce spoczynku

Twierdza Pietropawłowska

Ojciec

Aleksy I Romanow

Matka

Natalia Naryszkina

Małżeństwo

Eudoksja Łopuchina
od 27 stycznia 1689
do 1698

Dzieci

Aleksy Romanow, Aleksander, Paweł

Małżeństwo

Katarzyna I
od luty 1712
do 8 lutego 1725

Dzieci

Anna Piotrowna,
Elżbieta Romanowa,
7, 9 lub 10 dzieci zmarłych w dzieciństwie

Odznaczenia
Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie) Order Orła Białego Order Słonia (Dania)
Zdobycie Azowa 1696
Piotr I Wielki, portret z 1710
Pomnik Piotra I Wielkiego w Petersburgu

Piotr I Aleksiejewicz Wielki, ros. Пётр I Алексеевич (ur. 30 maja?/9 czerwca 1672 w Moskwie, zm. 28 stycznia?/8 lutego 1725 w Sankt Petersburgu[1]) – car Rosji od 1682 roku, a od 1721 imperator[2]. Syn Aleksego (1645–1676), z dynastii Romanowów. Jako władca wprowadził wiele reform w prawie, administracji, finansach i oświacie. Zmodernizował i rozbudował armię oraz flotę. Wybudował Petersburg i przeniósł tam stolicę państwa. Jego polityka doprowadziła Rosję do statusu mocarstwa europejskiego.

Wiosną 1682 roku po śmierci przyrodniego brata, bezdzietnego cara Fiodora III, obwołany został carem przez dumę bojarską. Pominięto przy tym prawo do tronu jego starszego brata przyrodniego, chorowitego Iwana Aleksiejewicza. W imieniu 10-letniego Piotra I rządziła przez trzy tygodnie regencja, złożona z jego matki Natalii Kiryłłownej Naryszkiny i jej rodziny. W maju stronnictwo Miłosławskich doprowadziło w Moskwie do wybuchu buntu strzelców, w efekcie którego ogłoszono współrządy dwóch małoletnich braci: Iwana V (jako „pierwszego cara”) i Piotra I (jako „drugiego cara”). W imieniu obu braci rządy regencyjne objęła ich starsza siostra, carewna Zofia Aleksiejewna. W 1689 roku, w wyniku kolejnego przewrotu, samodzielne rządy objął Piotr I oraz stronnictwo Naryszkinów.

  1. Andrzej Andrusiewicz, Romanowowie, 2014, s. 145, ISBN 978-83-08-05394-2.
  2. Tytuł nieuznawany przez Rzeczpospolitą.