| ||||
![]() Erato, muza poezji miłosnej, marmurowa kopia rzymska z II wieku n.e. według oryginału greckiego, Muzeum Pio-Clementino (Muzea Watykańskie) | ||||
Występowanie | ||||
---|---|---|---|---|
Atrybuty |
kitara, cytra | |||
Siedziba | ||||
Rodzina | ||||
Ojciec | ||||
Matka | ||||
Rodzeństwo |
Euterpe, |
Erato („Umiłowana”, „Ukochana”, gr. Ἐρατώ Eratṓ, łac. Erato ‘Pożądana’, ‘Namiętna’) – w mitologii greckiej muza poezji miłosnej[a][1].
Uchodziła za córkę boga Zeusa i tytanidy Mnemosyne oraz za siostrę: Euterpe, Kalliope, Klio, Melpomene, Polihymnii, Talii, Terpsychory i Uranii[1][2][3].
Była jedną spośród dziewięciu muz olimpijskich (przebywały na Olimpie), które należały do orszaku Apollina (Apollon Musagetes), ich przewodnika[4][5][6]. Wraz ze swoimi siostrami uświetniała śpiewem biesiady bosko-ludzkie (m.in. zaślubiny Tetydy i Peleusa oraz Harmonii i Kadmosa), a także uczty olimpijskie samych bogów[1][3].
W sztuce przedstawiana jest zwykle jako kobieta z kitarą (lub cytrą) – atrybutem symbolizującym dziedzinę sztuki, której patronowała[1][5][7][8].
Imieniem muzy nazwano jedną z planetoid – (62) Erato oraz rodzaj roślin z rodziny astrowatych – Erato.
<ref>
dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Z. Kubiak
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie V. Zamarovský
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie P. Grimal
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie P. Grimal 2
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie M. Pietrzykowski
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie ancientlibrary.com
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie J. Parandowski
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie V. Zamarovský 2