Eurofighter Typhoon

Eurofighter Typhoon
Ilustracja
Eurofighter Typhoon FGR4 w barwach RAF-u.
Dane podstawowe
Państwo

 Wielka Brytania
 Niemcy
 Włochy
 Hiszpania

Producent

Eurofighter Jagdflugzeug GmbH

Typ

myśliwiec wielozadaniowy

Konstrukcja

półskorupowa ze stopów lekkich i tworzyw sztucznych, układ aerodynamiczny kaczka

Załoga

1 lub 2 pilotów

Historia
Data oblotu

27 marca 1994[1]

Liczba egz.

550[2]

Liczba wypadków
 • w tym katastrof

10
8

Dane techniczne
Napęd

2 × silnik dwuprzepływowy EuroJet EJ200

Ciąg

60 kN (90 kN z dopalaniem) każdy

Wymiary
Rozpiętość

10,95 m

Długość

15,96 m

Wysokość

5,28 m

Powierzchnia nośna

50 m²

Masa
Własna

11000 kg

Startowa

23000 kg[3]

Paliwa

4996 litrów[3]

Osiągi
Prędkość maks.

2120 km/h (2 Ma)[4]

Prędkość przelotowa

1836 km/h (1,5 Ma) bez uzbrojenia, 1591 km/h (1,3 Ma) z uzbrojeniem

Prędkość minimalna

203 km/h[4]

Prędkość wznoszenia

315 m/s[4]

Pułap

18 300 m[4]

Zasięg

3706 km – przelot

Promień działania

1390 km

Rozbieg

300 m[4]

Dobieg

700 m[4]

Dane operacyjne
Uzbrojenie
działko Mauser BK-27 kal. 27 mm
Pociski rakietowe:
przeciwokrętowe AGM-84/RGM-84/UGM-84 Harpoon i Penguin
przeciwradarowe AGM-88 HARM, AGM Armiger, ALARM
przeciwlotnicze AIM-9 Sidewinder, AIM-132 ASRAAM, AIM-120 AMRAAM, IRIS-T, MBDA Meteor
szybujące Storm Shadow, MBDA Taurus
przeciwpancerny Brimstone

bomby inteligentne typu Paveway i JDAM
laserowe znaczniki celu np. Litening

Użytkownicy
Arabia Saudyjska, Austria, Hiszpania, Niemcy, Oman, Wielka Brytania, Włochy
Rzuty
Rzuty samolotu

Eurofighter Typhoon – dwusilnikowy myśliwiec wielozadaniowy zbudowany w układzie kaczki przez konsorcjum trzech europejskich producentów lotniczych – Alenia Aeronautica, BAE Systems i EADS – współpracujących w ramach holdingu Eurofighter Jagdflugzeug GmbH założonego w 1983 roku. Projekt budowy i wyposażenia samolotu jest zarządzany przez agencję NETMA (NATO Eurofighter and Tornado Management Agency)[5][6]. Projekt samolotu jest podobny do opracowanych w tym samym okresie myśliwców generacji 4,5francuskiego Dassault Rafale i szwedzkiego Saab JAS 39 Gripen. Na etapie rozwoju nosił oznaczenie EF-2000.

Po początkowych opóźnieniach rozpoczęto produkcję Eurofightera w ramach trzech oddzielnych kontraktów (transz), z których każdy dotyczy samolotu o coraz większych zdolnościach bojowych.

W 2008 Eurofighter Typhoon znajdował się na uzbrojeniu brytyjskiego RAF-u, niemieckiej Luftwaffe, hiszpańskiej Ejército del Aire, włoskich Aeronautica Militare oraz austriackich sił powietrznych. Ponadto Arabia Saudyjska podpisała kontrakt o wartości około 6,4 mld euro na dostawę 72 maszyn tego typu[7].

Według raportu brytyjskiego National Audit Office z 2011 roku całkowity koszt programu badawczo-rozwojowego i produkcji floty 160 samolotów wynosił 23 mld funtów[8].

  1. 1994: Maiden flight for future fighter jet. BBC Home, 27 marca 1994. [dostęp 2008-08-28]. (ang.).
  2. https://www.airbus.com/content/dam/corporate-topics/publications/o&d/2018-08_MRS_GEN_Ord-Deliv_by_country.pdf.
  3. a b Eurofighter Technology and Performance: Structure.. Eurofighter Starstreak.net. [dostęp 2008-12-14]. (ang.).
  4. a b c d e f Der Eurofighter Typhoon – technische Beschreibung.. Doppeladler.com. [dostęp 2008-08-28]. (niem.).
  5. Organisation NETMA.. Eurofighter.com. [dostęp 2008-08-28]. (ang.).
  6. NATO Handbook. NATO Publications. [dostęp 2008-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2001-05-31)]. (ang.).
  7. Saudis Pay 4.43 Billion Pounds for 72 Eurofighters. Bloomberg.com. [dostęp 2008-08-28]. (ang.).
  8. Eurofighter Typhoon: It’s EVEN WORSE than we thought. 3 marca 2011. [dostęp 2013-09-04]. (ang.).