bogini muza poezji sakralnej i hymnicznej oraz pantomimy | |
Polihymnia, muza poezji sakralnej i hymnicznej, marmurowa kopia rzymska z II wieku n.e. według oryginału greckiego, Muzeum Pio-Clementino (Muzea Watykańskie) | |
Inne imiona |
Polyhymnia, Polymnia |
---|---|
Występowanie | |
Siedziba | |
Rodzina | |
Ojciec | |
Matka | |
Rodzeństwo |
Erato, |
Polihymnia (także Polyhymnia, Polymnia, „Obfitująca w hymny”; gr. Πολύμνια Polýmnia, łac. Polyhymnia ‘bogata w pieśni’, ‘wiele hymnów’) – w mitologii greckiej muza poezji sakralnej i hymnicznej oraz pantomimy[a][1].
Uchodziła za córkę boga Zeusa i tytanidy Mnemosyne oraz za siostrę: Erato, Euterpe, Kalliope, Klio, Melpomene, Talii, Terpsychory i Uranii[1][2][3]. Niekiedy uważano ją za matkę Orfeusza[4].
Była jedną spośród dziewięciu muz olimpijskich (przebywały na Olimpie), które należały do orszaku Apollina (Apollon Musagetes), ich przewodnika[2][5][6]. Wraz ze swoimi siostrami uświetniała śpiewem biesiady bosko-ludzkie (m.in. zaślubiny Tetydy i Peleusa oraz Harmonii i Kadmosa), a także uczty olimpijskie samych bogów[1][2].
W sztuce przedstawiana jest zwykle jako kobieta otulona himationem, w długiej uroczystej szacie (w głębokiej zasłonie, jakiej używało się przy obrzędach religijnych), w zamyślonej pozie, niekiedy z palcem na ustach (na ogół nie posiada atrybutu)[1][5][7][8].
Imieniem muzy została nazwana jedna z planetoid – (33) Polyhymnia.
<ref>
dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Z. Kubiak
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie P. Grimal
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie V. Zamarovský
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie P. Grimal 2
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie M. Pietrzykowski
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie ancientlibrary.com
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie V. Zamarovský 2
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie J. Parandowski