Identyfikator (programowanie)

Identyfikator – podstawowa jednostka leksykalna określonego języka programowania, tworzona przez programistę zgodnie ze składnią danego języka programowania, służąca identyfikacji i odwoływaniu się do określonego elementu kodu źródłowego. Tak rozumiane pojęcie identyfikatora można przez analogię porównać do pojęcia nazwy własnej^[1] lub symbolu^[2][3], ale stosowanej w programowaniu, odnoszącej się do konkretnego, odrębnego obiektu programu. Słowo identyfikator wywodzi się od słowa identyfikować i do języka polskiego zapożyczone zostało z języków obcych^[3].